6 jaar geleden begon ik met cursussen geven, omdat ik er heel veel zin in had. Delen, meegeven, mensen zien groeien, hen helpen een praktisch probleem overwinnen; waren een paar van de dingen die mij motiveerden om te starten. Maar na 6 jaar kom ik tot een verrassende conclusie. Het leukste van al is: alles wat ik van de cursisten heb geleerd.
Ik zal het maar bekennen: het kostte me bloed, zweet en tranen om mijn eerste training in mekaar te steken. Het verplichtte me namelijk om een vak dat ik toen al 20 jaar deed, op een voor iedereen begrijpelijke manier uit te leggen. Verklaar maar eens alle keuzes en nuances die je bijna intuïtief uitvoert tijdens je werk. Het is als: iemand leren fietsen. Je doet het zelf als tientallen jaren en je denkt er ondertussen ook niet meer bij na. Het gebeurt gewoon. Moeten uitleggen wat je dan precies doet, vraagt dat je stilstaat bij alle elementen van het proces: hoe je de voeten op de trappers houdt terwijl je het stuur vasthoudt, maar ook kijkt naar waar je wil fietsen om je evenwicht te bewaren. Een training in mekaar steken, betekent dus dat de trainer zijn eigen vak bewust bekijkt en analyseert. Dat leert je heel veel bij. Je ontdekt zelfs een heel pak fouten en onnozelheden waarmee je al jaren tijd verliest.
De belangrijkste les voor de trainer, zit dan ook in de feedback die de cursisten geven. De vragen die ze stellen, maken duidelijk wat niet helemaal helder is. Misschien zijn dat zelfs dingen die voor de trainer zelf ook niet helder zijn! Daarnaast kunnen hun opmerkingen ook een nieuw licht werpen op je eigen werk. Zo heb ik de afgelopen jaren al aan een paar honderd mensen een model voor storytelling meegegeven dat ik in beeld heb gebracht als een trap. Het leek me een leuke vondst: een trap naar succes, opgebouwd uit 5 tredes. Een paar maand geleden stond ik ermee voor een groep jonge ondernemers en toen zei één van de deelnemers: “Zou het kunnen dat die trap ook iets anders is?” Daar had ik nog nooit bij stilgestaan. Ik was wel tevreden over mijn metafoor tot dan toe. Maar toch was ik nieuwsgierig. Dus ik zei: “Dat is mogelijk. Wat zie jij erin?” De cursist antwoordde glimlachend: “Ik zie er een soort taart in.” Ik tekende er prompt wat slagroom op en een kers op de top.
Bootcamp Diest: 22/2; 29/2 en 7/3, Trainingcenter Inge Rock
Visual Storytelling in Business: 2/3 & 3/3 Het Bolwerk Edegem
Bootcamp Antwerpen: 7,8,9 april, Hotel Lindner Antwerpen
meer info op www.inspiringspeech.be
