Na een lange congresdag vroeg de presentator aan het publiek wat ze onthouden hadden van de 8 sprekers. Achteraan in de zaal riep iemand: “Dat je sneakers onder je pak mag dragen als partner in een consultingbedrijf.” De presentator lachte wat zenuwachtig. “Ik bedoel over de inhoud”, voegde hij eraan toe.
Toen bleef het pijnlijk stil in de zaal. Een gevolg van de bodybuilderstrategie in de presentaties. Tot er iemand zijn vinger opstak en zei: “Het verhaal van die startups, dat was interessant!” Want het tegenovergestelde van spierballen rollen, hoeft geen slap gelul te zijn.
Het congres was georganiseerd door economiestudenten van de Vrije Universiteit Amsterdam rond het thema innovatie. Een paar grote bedrijven sponsorden het evenement in ruil voor een plaatsje op de agenda. Een grote bank, een belangrijk consultingbedrijf en een nog veel grotere energieleverancier vaardigden topmanagers af om de bollebozen onder de studenten duidelijk te maken dat zij de beste keus waren voor hun toekomstige carrières. Het werd een fataal rondje spierballen rollen.
De man van de bank bakende meteen zijn territorium af door binnen te knallen met de mededeling dat zijn bedrijf heel veel winst had gemaakt het afgelopen jaar. De bijhorende tabel op zijn slide zag er inderdaad indrukwekkend uit. Helaas waren de cijfers ook zo klein dat ze onleesbaar waren. Daarna sukkelde hij door een presentatie vol jargon en nieuwe projecten, geïllustreerd met marketingfilmpjes. Althans: dat was de bedoeling. Want de marketingfilmpjes liepen eerst vast in de computer, wat leidde tot een genante stilte die de man doorbracht met naar zijn schoenen te staren, terwijl het publiek zich in stilte bezig hield met zich stierlijk te vervelen...
Daarna was het de beurt aan de innovatiemanager van een groot consultingbedrijf. Hij had een standaardpresentatie bij die er wel interessant uitzag, maar waarvan hij ter plekke zowat de helft van de slides oversloeg wegens “te weinig tijd”. Het gaf het publiek vooral de indruk dat hij hen niet belangrijk genoeg had gevonden om de uiteenzetting grondig voor te bereiden. Bovendien sloeg het verhaal dat hij wilde vertellen met al die overbodige slides op den duur nergens meer op. Toen hij aan het einde dan ook vroeg of er nog vragen waren, volgde er alleen een pijnlijke stilte.
Twee toplui van een energieleverancier beloofden daarna een masterclass. De cases die ze bij hadden waren inderdaad zeer intrigerend, maar dan vooral omdat één van de twee managers nauwelijks te begrijpen was. Hij zat op een krukje te mompelen tegen zijn collega en hoe luider de technicus ’s mans microfoon zette, hoe meer hij begon te mompelen tot de versterkers in de zaal het op een onherbergzaam fluiten zetten. De 3 communicatielui die ondertussen aanwervingsfolders uitdeelden aan het publiek trokken zich hoofdschuddend terug in de bar.
Je begon al te vermoeden dat de studenten in de zaal vooral bleven zitten voor de gratis cocktails die aan het einde op het programma stonden. Tot het podium werd ingenomen door 4 jonge ondernemers die hun start-ups kwamen voorstellen. Met veel passie kwamen ze vertellen over de problemen die ze onderweg tegenkwamen en vooral, hoe ze die overwonnen. Hun vragenronde liep bijna 20 minuten uit. En nadien werden ze omringd door enthousiaste toeschouwers die nog meer wilden weten.
Het congres was een illustratie, zij het dan een zeer pijnlijke, van het feit dat je een publiek niet kan boeien met het verhaal over hoe mooi, groot, straf en leuk jouw onderneming wel is. Integendeel. De kleinste ondernemers, met hun eerlijk verhaal, vol passie en problemen scoorden veel beter bij het publiek.
Wil jij ook leren hoe je dat kan doen? Kom eens langs. Bijvoorbeeld op onze workshop Visual Storytelling in Business op 14 & 15 oktober in Edegem. www.visualstorytellinginbusiness.com
